Wpisy

Dzisiaj krótko na temat ważnych momentów w życiu psów. Myślę, że wiedza ta przyda się każdemu opiekunowi oraz rozjaśni wiele wątpliwości.

  1. Etap noworodka – od narodzin do 2 tygodnia życia.

Na tym etapie szczeniaki uczą się pierwszych doświadczeń, głównie posługują się węchem, który bezbłędnie doprowadza ich do matki, która je karmi. Oczy przez cały ten okres pozostają zamknięte. Pieski otwierają je po upływie około 2 – 2,5 tygodnia od narodzin.

  1. Etap socjalizacji z psami – 3 – 7 tydzień.

Podczas tego etapu, bardzo ważne są kontakty z matką oraz rodzeństwem. Między szczeniakami zachodzi tzw. inhibicja gryzienia, czyli wzajemne podgryzanie służące temu, aby pokazać granicę bólu. Jest to bardzo ważne w kontekście przyszłych kontaktów z psami i człowiekiem. Matka odstawia psy od piersi, uczą się one, pierwszych negatywnych emocji np. frustracji. Maluchy wdrukowują sobie psie sygnały służące do komunikowania się z innymi. Warto dodać, że w dobrych hodowlach w tym okresie (zazwyczaj  w 7 tygodniu), robione są także testy charakteru np. test PAT.

 

  1. Etap socjalizacji z człowiekiem oraz z otoczeniem 8 – 12 tydzień.

Podczas tego okresu szczeniaki uczą się jak funkcjonować z ludźmi. Ważne jest, aby kontakty te były pozytywne oraz obejmowały różne typy ludzi np. dzieci, mężczyznę z brodą, kobietę w okularach, mężczyznę w płaszczu, aby pies nie bał się ich w przyszłości. Około 8 – 11 tygodnia szczenię poznaje uczucie strachu, dlatego w danym czasie powinno się dopilnować, aby się on czegoś nadmiernie nie wystraszył, ponieważ w przyszłości może to spowodować u niego lęk. Okres ten to nie tylko socjalizacja z ludźmi, ale też z całym otaczającym go światem. Dla jego dobra psychicznego powinniśmy przeprowadzić, socjalizację na dwunastu płaszczyznach tzw. Złotą Dwunastkę Margaret Hughes np. zaznajomienie psa z dwunastoma różnymi psami, dwunastoma różnymi powierzchniami, miejscami itp. (O tym napiszę kiedy indziej).

  1. Etap ustalania granic i miejsca w grupie – 12 – 16 tydzień życia.

To czas kiedy nasz szczeniak, tak na prawdę nas wystawia na próbę. Wykazuje różne zachowania w celu sprawdzenia, co mu wolno, a co nie. Tutaj, musimy jasno wyznaczyć mu granicę, ponieważ w przyszłości, możemy mieć duży problem nad zapanowaniem nad nim. To także czas na naukę podstawowych komend.

 

  1. Etap ucieczek (buntu) – 4 – 8 miesiąc.

Okres ten jest bardzo trudny dla psich opiekunów, ponieważ szczeniak, który np. wcześniej przychodził ładnie na zawołanie, nagle zaczyna uciekać. Podczas wykonywania innych komend, jest także bardziej rozproszony niż wcześniej. Opiekunowie powinni uważać, aby zachowania przez nich niepożądane nie uległy wzmocnieniu (staramy się nie dopuszczać to dużej ilości takich sytuacji).

  1. Czas dojrzewania – od 6 do 14 miesiąca.

W tym czasie w organizmach psów zachodzi wiele zmian hormonalnych, ich zachowanie może przez ten okres znacznie ulec zmianie. Suczki dostają pierwszej cieczki, w związku z tym mogą w tym czasie stać się bardzo rozdrażnione. Jeśli chodzi o samców, zaczynają się powoli interesować płcią przeciwną.

  1. Dojrzałość od 12 miesięcy do 4 lat.

Na początku chcę dodać, że okres ten tak rozległy, ponieważ mniejsze rasy dojrzewają wcześniej niż te większe. W tym czasie wszyscy domownicy powinni nadal przestrzegać ustalonych wcześniej zasad oraz wspierać swojego psa w trudnych dla niego momentach. Uważajmy na spotkania na smyczy z innymi psami, dobierajmy im odpowiednich psich znajomych i kochajmy je, a one na pewno odpłacą się tym samym.

Dzisieszy artykuł jest bardzo ważny, warto go przeczytać, ponieważ dotyczy psiej komunikacji.

Człowiek i pies porozumiewają się z innymi osobnikami w zupełnie inny sposób. Niejednokrotnie, większość z Was, próbowała sobie zapewne tłumaczyć dane zachowania z ludzkiego punktu widzenia np. „piesek merda ogonkiem, to znaczy, że jest szczęśliwy!”. Prawda jest taka, że nawet zwykłe merdanie ogonem ma bardzo wiele znaczeń i zazwyczaj należy je jeszcze połączyć z całokształtem postawy ciała i pozostałymi sygnałami wysyłającymi przez psa.

System komunikacji psów opiera się na trzech filarach:

  1. Sygnałach uspokajających
  2. Sygnałach grożących
  3. Układzie hierarchicznym

Sygnały uspokajające wysyłane są zazwyczaj w sytuacjach, kiedy pies chce uniknąć konfliktu lub powiedzieć drugiemu osobnikowi, że nie ma nic złego na myśli. Zachowania te mają też na celu rozładowanie emocji, kiedy doszło do spięcia między psami.

Do zachowań uspokajających możemy zaliczyć między innymi:

  • odwracanie głowy
  • odwracanie się bokiem lub tyłem do osoby lub psa
  • oblizywanie nosa
  • zastygnięcie w bezruchu
  • powolne poruszanie się
  • machanie lekko podkulonym ogonem
  • pozycja zapraszająca do zabawy
  • siadanie
  • nagłe położenie się na plecach
  • ziewanie
  • podchodzenie po łuku
  • wąchanie podłoża
  • rozdzielanie innych psów lub też opiekunów
  • podnoszenie łapy – wtedy pies czuje się bardzo niepewnie
  • mruganie oczami
  • intensywne znaczenie terenu
  • zachowania zastępcze czyli nagła zmiana planów
  • mlaskanie
  • szczeniakowate zachowanie dorosłych psów
  • szybkie oblizanie nosa
  • wąchanie trawy

 

Kolejny filar psiej komunikacji to sygnały grożące. Zwykle są one często mylone z agresją. Pies ma prawo czegoś nie akceptować i w ten sposób wyrazić swoją wolę (np. chce utrzymać pewnego człowieka/psa na dystans). Jeśli sygnały te, nie zostaną uznane przez innego osobnika mogą, (lecz też nie zawsze) przerodzić się w agresję. Należy pamiętać, że walka, atak jest ostatnim rozwiązaniem jakie wybierze pies.

Przykłady sygnałów grożących:

  • zimny wzrok – nieruchome spojrzenie
  • uszy położone do tyłu
  • warczenie, pozorowany atak (kłapnięcie)
  • usztywniona postawa z podnesionym w górę, napiętym ogonem

(wyprostowana –zachowanie ofensywne, lub skulona –zachowanie defensywne)

  • marszczenie nosa i fafli
  • odsłonięcie zębów i ich oblizywanie
  • pies zwykle warczy (czasem także szczeka niskim tonem)
  • sylwetka wychylona ku przodowi
  • łapy proste i sztywne
  • sztywny ogon
  • widoczne białka oczu psa

Ostatnim trzecim filarem są układy hierarchiczne.

Każdy pies ustla z innymi hierarchię, która nie jest stała. Zależy ona od sytuacji, dostępu i chęci posiadania danego zasobu. Dla jednego może byc on wartościowy, dla drugiego nie.

Musimy pamiętać, aby odpowiednio wcześnie reagować na sygnały wysyłane przez nasze psy. W wielu przypadkach, jeśli dostatecznie wcześnie zobaczymy sygnał uspokajający lub grożący, jesteśmy w stanie zabrać psa z sytuacji i zapobiec konfliktom.

W momencie, gdy podchodzimy do psa i widzimy, że się stresuje,  my także możemy mu pomóc używając psiej komunikacji. Wystarczy obejść go łukiem, ziewnąć lub też odwrócić się bokiem i pozwolić mu spokojnie nas minąć.