Buddy

Dzisiejszy artykuł dedykuję Labradorom. Jak już wcześniej wspomniałam uwielbiam wszystkie psiaki, ale Labki szczególnie skradły moje serce 🙂

Rasa ta jest naprawdę niesamowita, dlatego postanowiłam napisać o niej kilka słów.

Labrador Retriever należy do VIII grupy FCI tj. Aportery, płochacze i psy dowodne.
Pochodzenie: Wielka Brytania
Wielkość: psy około: 56-57 cm, suki: 54-56 cm
Szata: dwuwarstwowa, krótka z podszerstkiem. Włos okrywowy i przylegający do skóry.
Waga: Niestety jest ona niesprecyzowana przez wzorzec FCI, określa ją natomiast AKC: psy 36 kg, suki 25 – 32 kg.
Maść: Żółta, czarna lub czekoladowa
Długość życia: 10 – 12 lat
Predyspozycje do dziedziczenia oraz nabywania chorób: Dysplazja biodrowa i łokciowa, alergie skórne i pokarmowe, choroby oczu, zapaść powysiłkowa.

Historia:

Początkowo na południu Nowej Fundlandii (Kanada) hodowano St. John’s Retriever’y, które potem dały początek dwóm nowym rasom: Nowofundlandom oraz Labradorom. Te drugie zostały przywiezione do Europy a konkretniej do Wielkiej Brytanii na początku XIX wieku, za pośrednictwem lorda Malmesbur’ego. W niedługim czasie rasa bardzo się mu spodobała, dlatego wraz z synem postanowił założyć jej hodowlę. Labradory miały bardzo grubą, wodoodporną sierść, która umożliwiały im pracę w niezwykle trudnych warunkach, co przyczyniło się do tego, iż stały się szybko bardzo popularną rasą w całej Europie. Od samego początku pies ten był świetnymi pomocnikiem rybaków – ciągnął sieci i wyławiał ryby, ratował tonące osoby a także doskonale sprawdzał się podczas polowań jako aporter.

Usposobienie:

Wzorzec rasy mówi, iż pies ten jest bardzo inteligentny, chętny do współpracy, posłuszny, żywiołowy, łagodny i przyjazny. Ma ogromną chęć do zabawy (przeciągania), wysoką potrzebę socjalizacji z człowiekiem oraz jako, że jest psem, który jest wykorzystywany w myślistwie ma wysoką odporność na wszelkie huki i strzały. Nie powinien wykazywać żadnych objawów agresji czy lękliwości. Labrador raczej nie sprawdzi się jako pies obronny, natomiast z chęcią i uśmiechem przywita się z każdym przechodniem na ulicy. Pies ten potrzebuje dużo ruchu, dlatego też, jeśli potrzeba ta nie zostanie zaspokojona będzie on sfrustrowany, co doprowadzi do tego, że może stać się nieznośny i nadmiernie pobudzony. Z Labem należy regularnie ćwiczyć, im później zaczniemy, tym trudniej będzie go wychować.
Labradory mają ogromny apetyt – zjedzą wszystko co im damy, dlatego też bardzo ważne jest, aby zapewnić im odpowiednią dietę oraz dużo ruchu. Jeśli o to nie zadbamy grozi im poważna wada stawów lub otyłość. Uwielbiają wodę, jest to nawet widoczne na spacerach, ponieważ kiedy tylko zobaczą kałużę – nigdy nie zawahają się w niej wymoczyć.

Labrador jako pies pracujący:

Tobi podczas warsztatów pracy wodnej „Dummy”

Tobi podczas warsztatów pracy wodnej „Dummy”

Bardzo często o tym zapominamy, ale Labradory to znakomite psy pracujące. W obrębie rasy wyróżniamy dwie linie: wystawową oraz pracującą. Te drugie są zazwyczaj smuklejsze i mają dłuższe łapy. Są hodowane tylko i wyłącznie pod kątem współpracy z człowiekiem, sprawności fizycznej oraz chęci do aportowania. Taki pies powinien być szybki oraz mieć tak zwany „miękki pysk” (zdolność do przyniesienia np. kaczki bez uszkodzenia). Jeśli chodzi o nasz kraj Labradory użytkowe spotkać możemy bardzo rzadko.

Labradory mają doskonały węch, dlatego też sprawdzają się świetnie jako psy tropiące.
Psy te idealnie potrafią wykryć gdzie znajduje się ładunek wybuchowy, narkotyki lub człowiek, który został przykryty przez lawinę.
Niesamowite jest to, że są zdolne także to wyczuwania u ludzi spadków lub wzrostów cukru oraz nowotworów (ludzie wtedy całkowicie inaczej pachną dla psa, następują m.in. zmiany hormonalne, które sprawiają, że wydzieliny skórne są wyczuwalne w inny sposób). Labek sprawdza się też doskonale jako pies przewodnik dla niewidomych a także terapeuta dla osób chorych na depresje i nerwice. Jest świetnym psem ratowniczym. Posiada ogon, który podczas pływania służy mu jako sterownik – dzięki niemu może swobodnie i bardzo szybko zmieniać obrany kierunek. Ponadto ma specjalne błonki między łapami (jak kaczki), które sprawiają, iż pływa on bardzo szybko.

Codziennie jestem zaskakiwana przez mojego Labradora Tobiego, przede wszystkim jego inteligencją. Niestety z moim drugim Labem widzę się bardzo rzadko, ponieważ mieszka on w moim domu rodzinnym. Bardzo nad tym ubolewam, ale kiedy tylko przyjeżdżam do rodziców, poświęcam mu jak najwięcej czasu.

Labki kochają swoje rodziny ponad wszystko! Dla mnie są wspaniałe i niesamowite 🙂

 

Bibliografia:

  1. http://www.zkwp.pl/index.php/ct-menu-item-42.
  2. Charytonik U, Labrador Retriever apetyt na pracę, czasopismo Dog & Sport, nr. 4/2018.
  3. Kramer E., Rasy psów, pochodzenie, wzorzec FCI, charakter, wyd. MULTICO Oficyna Wydawnicza, Warszawa 2016.
0 komentarzy:

Dodaj komentarz

Chcesz się przyłączyć do dyskusji?
Feel free to contribute!

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *